veerle in malawi

Deze week hebben we niet veel meer gedaan dan gewerkt aan het verslag. Tot dinsdag konen we de laptop van Joeri nog gebruiken, wat erg handig was omdat we dan elk een eigen computer ter beschikking hadden. Nadien was het iets moeilijker maar met goede afspraken onderling kwamen we er. We wisselden vaak af, gingen om beurt een middagje naar de stad terwijl de andere konden werken, en werkten ‘s avonds door tot we in ons bed kropen. En sinds vrijdag hebben we weer elk een laptop tot na ‘t weekend. Dit doordat de drie nieuwe een weekendje weg zijn naar het Zuiden: Blantyre en Zomba en we gelukkig de laptop in beheer kregen. Lekker saai zo hele dagen achter de pc zitten…

Dinsdagavond waren we uitgenodigd door Joeri en zijn vader om samen te gaan eten. We aten lekkere pizza en gingen daarna wat drinken in een gezellig kroegje om wat te babbelen. Woensdag ben ik even naar de stad gekomen om mijn rustmiddagje te vullen terwijl Leonie en Lotte aan het werk waren. ’s Avonds bakten we pannenkoeken en het was een waar festijn! Het was bijna zo lekker als die keer in Cape Maclear. We hadden ook bananen en avocado gekocht om het er helemaal naar toen te doen smaken. Het was verrukkelijk… Zo lekker dat we donderdagochtend als ontbijt de rest van het beslag opmaakten en we een zwaar ontbijt achter de kiezen hadden. Ideaal om de hele dag te werken!

Vrijdagochtend hadden we afgesproken om een dagje mee te lopen in een private secondary school. We werden om 7 uur opgehaald en de les begon om 7.30u. We liepen les mee in de hoogste klas, ‘form four’ en begonnen de ochtend met een biologieles. De leraar begon met de leerlingen te overhoren over de vorige les van de dag ervoor. Het ging over genetica (homozygoot- heterozygoot- dominant- recessief) en het was best interessant. Het tempo lag wel erg laag en de leraar herhaalde vaak hetzelfde. Het gebouwtje was een oud huis waar ze een schooltje van gemaakt hebben, in iedere (kleine) kamer een andere klas. In de klas stond een krijtbord vooraan en er stonden een paar houten bankjes waarop een 25 tal leerlingen zaten. De leeftijden zijn erg verschillend. Sommigen zijn achttien als ze in hun laatste jaar zitten, sommigen gaan pas laat naar school en zijn al heel wat ouder. Zo zat er ook een grijze man in de klas…
De leraar riep heel erg hard (of dat nu was omdat wij er waren of niet is niet echt duidelijk) en de hele les werd in het Engels gegeven (altijd).
Na de biologie les kregen de leerlingen test. Iedere week sluiten ze af met een test van een bepaald vak en zijn op vrijdagmiddag vrij. Voor ons zat onze ochtend erop, want ze zouden geen lessen meer krijgen. We wandelden terug naar huis en gingen weer aan het werk. Ook ’s avonds hadden we geen zin om uit te gaan en hebben in plaats gewerkt. (zijn we lekker streverig bezig!)
Ik had geen zin om weg te gaan, want ik was moe aangezien ik ’s ochtends om 5 uur wakker was en ni meer kon slapen en ik me ook niet kiplekker voelde. En een avondje thuisblijven kan natuurlijk ook geen kwaad voor mijn spaarpot want ondanks mijn sparen zie ik hem wel goed slinken…

Zaterdag hebben we overdag gewerkt en zijn ’s avonds naar Miko geweest (die jongen die we in het NRC hebben ontmoet). Hij is een artiest, een schilder en wordt in het hele land gevraagd om schilderwerk uit te voeren. En hij is dus ook geen arme sukkelaar... Hij heeft een groot mooi huis, met bijna alles wat wij als westerlingen in ons huis hebben... alleen geen stromend water en geen wc.... We hebben er allen samen gegeten en erna film gekeken. We hadden op voorhand Kill Bill aangevraagd, ik omwille van de muziek die ik erg mis (heb ik thuis op cd’tje en draai ik heeeeel vaak) en omdat Leonie deze klassieker nog nooit gezien had en we dat een schande vonden… Het was erg gezellig en we bleven nadien allemaal slapen in het logeerbed… Gezellig hoor :)
Zondag hebben we Miko verrast met een pannenkoekenontbijt waarvan we allen genoten en zijn erna naar huis gewandeld om…. je raadt t nooit…. terug aan ’t werk te gaan…..!

Het sponsorgeld wordt trouwens bijna niet besteed tijdens het project. Bij andere teams, zoals het bouwteam is het duidelijk dat dat geld naar bouwmateriaal gaat en daaruit een klaslokaal wordt gebouwd. Bij ons ligt het anders omdat we pioniers zijn en een onderzoek doen en geen concreet ding uitvoeren. Ons geld wordt minimaal door ons gebruikt voor bijvoorbeeld het bezoeken van de grote boeren (benzine), het printen van de enquêtes en een bijdrage aan de priester voor ons verblijf. Voor de rest wordt het geld gespaard door Acem voor een volgend team dat onze resultaten concreet gaat uitwerken. Een volgend team kan bijvoorbeeld een vaccinatieschema opstellen bij kippen en met het geld vaccinaties kopen. Of een dorpje helpen met aankopen van nieuwe dieren. Of een dorpje een dierenarts toekennen die hun dieren iedere maand controleert. Of iemand in dienst nemen die de boeren gratis gaat voorlichting geven over landbouw, want hun kennis is meestal nihil. Of….
Het is dus even sparen en afwachten. Maar in ons verslag komen we dus met adviezen waar een volgend team mee verder gaat werken en waarbij ze het geld goed kunnen besteden.