zaterdag, mei 26, 2007
life in general in Malawi
Even wat algemene dingen over het leven hier….
-Wie had gedacht dat je in Afrika gemakkelijk kon vermageren is er helemaal naast…. Mijn kont begint al de vorm aan te nemen van de Afrikaanse vrouwen hier, dus ik ben al helemaal geïntegreerd blijkt wel… Men maakt al het eten hier met extra veel olie en extra veel vet. Overal langs de straat kan je “chips” kopen. Jammergenoeg niet zoals bij ons lekkere frietjes, maar wel vettige slappe, soms nog rauwe aardappelen (maar wel lekker af en toe!). Alle groenten worden gebakken in een vette laag olie, en van de rest van het eten druipt de olie er ook vanaf. En het vlees dat we krijgen wordt omschreven op het pakje van de winkel als bijvoorbeeld “Chicken things”, lekker vaag he.. wat er eigenlijk op neerkomt op ingewanden (bw…) en vetbrokjes…. Maar we klagen niet hoor, want we krijgen echt elke dag lekker eten, meer dan genoeg en we lijden dus helemaal geen honger…. Integendeel dus….
-Als ik me voorstel krijg ik meestal op twee verschillende manieren een reactie. De eerste reactie is van de mensen die mijn naam op Chinees vinden lijken en er helemaal niet mee weg kunnen. Ze vinden de vreemdste dingen uit als ze me roepen en moeten ook vaak honderd keer opnieuw vragen hoe ik weer heet… En de andere groep mensen die kent de naam, Veele (of zoiets) omdat dit een naam van hier is. En het had ook een mooie betekenis, zoals alles hier, maar die ben ik intussen alweer vergeten….
-Afrikaanse mensen zijn trouwens ook een beetje Chinees. Ze kunnen namelijk heel vaak ook de ‘R’ niet uitspreken. Waardoor men iemand bijvoorbeeld zijn naam zegt en je het pas begrijpt als hij wordt neergeschreven omdat die ‘L’ eigenlijk een ‘R’ blijkt te zijn… Men eet vaak ‘Lize’ en dat was in het begin dus ook even wennen….
-In de Parish zien we elke zondag opnieuw allerlei dingen naar binnen komen. Zakken suiker, bloem, rijst, eieren, noten, fruit,… tot zelfs levende kippen, konijnen, schapen,…. Dit zijn de offers die in de kerk door de mensen van de gemeenschap worden gegeven aan de priester/kerk. En het gevolg is dus dat wij, als rijke stinkerds, al deze dingen opeten. Ik voel me er toch ongemakkelijk door… Na priester Peter eens uitgehoord te hebben wat er met de offers gebeurt (ik was benieuwd of dit naar de armeren uit de buurt gaat ofzo) en Peter zei dat dit voor God is en dus niet weggegeven mag worden. Maar hoe hij dan kan verklaren dat wij het opeten is me nog steeds niet helemaal duidelijk….
-Ik heb hier trouwens al een record aantal eieren gegeten (voor mezelf bedoel ik dan). Ik heb denk ik in mijn hele leven nog nooit zoveel ei gegeten als hier nu in die drie maanden… Dus mam, nooit meer zeggen dat ik eieren moet eten, want ik kan wel even opnieuw 24 jaar verder volgens mij….
-En als reactie op Willi even iets over het gedrag van een autobestuurder in Malawi:
Het is hier in Malawi ‘doodnormaal’ dat je als chauffeur met drank achter het stuur zit. In het begin keken we onze ogen ook altijd uit toen we in een taxi stapten met een chauffeur die aan de drank was. Maar uiteindelijk blijkt iedereen hier zo door het leven te gaan en voorlopig hebben we nog geen ongelukken gehad. We kijken ook wel uit dat we niet bij iemand in de wagen stappen die dronken is. Maar het stuur in de ene hand en een biertje in de andere is dus wel al dagelijkse kost voor ons.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het altijd goed gaat. Want vorig weekend zijn er vrienden van ons tegen een boom gereden, in het midden van de nacht. Ze kwamen terug van een feestje op het NRC, hadden dus waarschijnlijk wel allemaal wat (teveel) gedronken en zijn zo in het ziekenhuis beland. De autowegen zijn hier helemaal niet verlicht, waardoor het bijna lijkt alsof je met je ogen dicht auto aan het rijden bent. Een ongeluk is dus wel snel gebeurd ‘s nachts. En het is hier zelfs op het nieuws op tv geweest, hadden ze eindelijk eens iets om te tonen… Onze vrienden zijn dus in het ziekenhuis beland maar zijn niet in levensgevaar. De chauffeur (hij heet Gift maar dan in het Chichewa) is het zwaarst gekwetst: een been gebroken, een stuk van zijn tong gebeten, tanden zijn verschoven en meer van dat. Ook degenen naast de chauffeur heeft een been gebroken en veel snijwonden. Peter (Fluffy Peter) die achterin zat heeft allerlei snijwonden, een geblesseerde knie en is tegen de stoel voor hem gevlogen (gordels zijn hier ook nog niet uitgevonden!) waardoor hij last heeft van zijn borstkast en met ademen. Maar al bij al is het dus gelukkig niet zo erg, over een paar weken zijn ze alles vergeten en zullen ze wel weer stomme dingen uithalen. Alleen wel een duur grapje want de auto is helemaal in tutiefrutie…
Daarnaast is het ook normaal dat je in de midden van de straat rijdt ‘s nachts omwille van de veiligheid van mensen op straat. Er is nergens straatverlichting, dus een fietser of voetganger aan de kant van de weg kan je makkelijk omver rijden. Bewust iets meer in de midden rijden is dus wel slim. Een tegenliggende auto zie je aankomen omdat hij (normaal gezien toch) lichten heeft. Maar voetgangers en fietsers zie je helemaal niet tot je er bijna bovenop rijdt. Meer in de midden rijden lijkt mij dus een heel verstandige keuze en zou ik zeker ook doen als ik hier met een auto midden in de nacht zou moeten rijden….
En dan nog iets over het gebruik van de grootlichten. Ook dat is toch heel logisch als je geen verlichting hebt en dus amper ziet waar je rijdt. Wanneer een tegenligger aankomt doof je de grootlichten, en hier doet men vaak tekens met de knipperlichten naar elkaar om de breedte van de auto goed aan te geven. Het is heel gek om plots de pinker aan te steken, maar toch gewoon door te rijden. Maar zo werkt het hier. En alles went naar ‘t schijnt… en ‘t blijkt ook nog te kloppen, want wij letten daar al helemaal niet meer op….
-Wie had gedacht dat je in Afrika gemakkelijk kon vermageren is er helemaal naast…. Mijn kont begint al de vorm aan te nemen van de Afrikaanse vrouwen hier, dus ik ben al helemaal geïntegreerd blijkt wel… Men maakt al het eten hier met extra veel olie en extra veel vet. Overal langs de straat kan je “chips” kopen. Jammergenoeg niet zoals bij ons lekkere frietjes, maar wel vettige slappe, soms nog rauwe aardappelen (maar wel lekker af en toe!). Alle groenten worden gebakken in een vette laag olie, en van de rest van het eten druipt de olie er ook vanaf. En het vlees dat we krijgen wordt omschreven op het pakje van de winkel als bijvoorbeeld “Chicken things”, lekker vaag he.. wat er eigenlijk op neerkomt op ingewanden (bw…) en vetbrokjes…. Maar we klagen niet hoor, want we krijgen echt elke dag lekker eten, meer dan genoeg en we lijden dus helemaal geen honger…. Integendeel dus….
-Als ik me voorstel krijg ik meestal op twee verschillende manieren een reactie. De eerste reactie is van de mensen die mijn naam op Chinees vinden lijken en er helemaal niet mee weg kunnen. Ze vinden de vreemdste dingen uit als ze me roepen en moeten ook vaak honderd keer opnieuw vragen hoe ik weer heet… En de andere groep mensen die kent de naam, Veele (of zoiets) omdat dit een naam van hier is. En het had ook een mooie betekenis, zoals alles hier, maar die ben ik intussen alweer vergeten….
-Afrikaanse mensen zijn trouwens ook een beetje Chinees. Ze kunnen namelijk heel vaak ook de ‘R’ niet uitspreken. Waardoor men iemand bijvoorbeeld zijn naam zegt en je het pas begrijpt als hij wordt neergeschreven omdat die ‘L’ eigenlijk een ‘R’ blijkt te zijn… Men eet vaak ‘Lize’ en dat was in het begin dus ook even wennen….
-In de Parish zien we elke zondag opnieuw allerlei dingen naar binnen komen. Zakken suiker, bloem, rijst, eieren, noten, fruit,… tot zelfs levende kippen, konijnen, schapen,…. Dit zijn de offers die in de kerk door de mensen van de gemeenschap worden gegeven aan de priester/kerk. En het gevolg is dus dat wij, als rijke stinkerds, al deze dingen opeten. Ik voel me er toch ongemakkelijk door… Na priester Peter eens uitgehoord te hebben wat er met de offers gebeurt (ik was benieuwd of dit naar de armeren uit de buurt gaat ofzo) en Peter zei dat dit voor God is en dus niet weggegeven mag worden. Maar hoe hij dan kan verklaren dat wij het opeten is me nog steeds niet helemaal duidelijk….
-Ik heb hier trouwens al een record aantal eieren gegeten (voor mezelf bedoel ik dan). Ik heb denk ik in mijn hele leven nog nooit zoveel ei gegeten als hier nu in die drie maanden… Dus mam, nooit meer zeggen dat ik eieren moet eten, want ik kan wel even opnieuw 24 jaar verder volgens mij….
-En als reactie op Willi even iets over het gedrag van een autobestuurder in Malawi:
Het is hier in Malawi ‘doodnormaal’ dat je als chauffeur met drank achter het stuur zit. In het begin keken we onze ogen ook altijd uit toen we in een taxi stapten met een chauffeur die aan de drank was. Maar uiteindelijk blijkt iedereen hier zo door het leven te gaan en voorlopig hebben we nog geen ongelukken gehad. We kijken ook wel uit dat we niet bij iemand in de wagen stappen die dronken is. Maar het stuur in de ene hand en een biertje in de andere is dus wel al dagelijkse kost voor ons.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat het altijd goed gaat. Want vorig weekend zijn er vrienden van ons tegen een boom gereden, in het midden van de nacht. Ze kwamen terug van een feestje op het NRC, hadden dus waarschijnlijk wel allemaal wat (teveel) gedronken en zijn zo in het ziekenhuis beland. De autowegen zijn hier helemaal niet verlicht, waardoor het bijna lijkt alsof je met je ogen dicht auto aan het rijden bent. Een ongeluk is dus wel snel gebeurd ‘s nachts. En het is hier zelfs op het nieuws op tv geweest, hadden ze eindelijk eens iets om te tonen… Onze vrienden zijn dus in het ziekenhuis beland maar zijn niet in levensgevaar. De chauffeur (hij heet Gift maar dan in het Chichewa) is het zwaarst gekwetst: een been gebroken, een stuk van zijn tong gebeten, tanden zijn verschoven en meer van dat. Ook degenen naast de chauffeur heeft een been gebroken en veel snijwonden. Peter (Fluffy Peter) die achterin zat heeft allerlei snijwonden, een geblesseerde knie en is tegen de stoel voor hem gevlogen (gordels zijn hier ook nog niet uitgevonden!) waardoor hij last heeft van zijn borstkast en met ademen. Maar al bij al is het dus gelukkig niet zo erg, over een paar weken zijn ze alles vergeten en zullen ze wel weer stomme dingen uithalen. Alleen wel een duur grapje want de auto is helemaal in tutiefrutie…
Daarnaast is het ook normaal dat je in de midden van de straat rijdt ‘s nachts omwille van de veiligheid van mensen op straat. Er is nergens straatverlichting, dus een fietser of voetganger aan de kant van de weg kan je makkelijk omver rijden. Bewust iets meer in de midden rijden is dus wel slim. Een tegenliggende auto zie je aankomen omdat hij (normaal gezien toch) lichten heeft. Maar voetgangers en fietsers zie je helemaal niet tot je er bijna bovenop rijdt. Meer in de midden rijden lijkt mij dus een heel verstandige keuze en zou ik zeker ook doen als ik hier met een auto midden in de nacht zou moeten rijden….
En dan nog iets over het gebruik van de grootlichten. Ook dat is toch heel logisch als je geen verlichting hebt en dus amper ziet waar je rijdt. Wanneer een tegenligger aankomt doof je de grootlichten, en hier doet men vaak tekens met de knipperlichten naar elkaar om de breedte van de auto goed aan te geven. Het is heel gek om plots de pinker aan te steken, maar toch gewoon door te rijden. Maar zo werkt het hier. En alles went naar ‘t schijnt… en ‘t blijkt ook nog te kloppen, want wij letten daar al helemaal niet meer op….
Comments:
<< Home
Ja Veerle, als je terugkomt : eerst weer een cursus autorijden volgen zeker?! Om de gewenning weer 'af te wennen'!
En probeer nog eens aan de uitleg van je na&am te komen, dat interesseert me wel!
zoen!!!
En probeer nog eens aan de uitleg van je na&am te komen, dat interesseert me wel!
zoen!!!
Wat die kont beteft... dan heeft Brammeke er seffens lekker pak aan...
Jullie worden daar als Goden ontvangen, behandeld, bekeken (de rijke Westerlingen), dus krijgen jullie ook het eten als Goden...
Een reactie posten
Jullie worden daar als Goden ontvangen, behandeld, bekeken (de rijke Westerlingen), dus krijgen jullie ook het eten als Goden...
<< Home