veerle in malawi

Maandag zijn we naar het NRC geweest om voor de laatste maal onze opdracht te bekijken en te bespreken. We hebben de eindversie van onze vragenlijst opgesteld en konden deze eindelijk uitprinten. We kregen te horen dat onze meisjes het heel druk hebben op school en dat ze graag ipv deze week elke middag te werken op zaterdag wilden afspreken.
Vrijdag gingen we nog eens terug om concreet af te spreken en zaterdag konden we dan eindelijk op pad. Nitesy, het meisje dat met mij meeging om te vertalen kon echter niet fietsen. Ze kreeg van het NRC een grote mannenfiets en dat ging helemaal verkeerd, dus na een paar meter hebben we gewisseld waardoor ze op mijn kleine vrouwenfiets terecht kwam. Aangezien de wegen hier onverhard zijn, vol putten en bulten zit en heel erg zanderig is, is dit echt geen pretje om te leren fietsen. Na een paar keer te vallen, in het maïs te rijden en in de gracht te zitten kwamen we uiteindelijk toch aan in ons dorpje. Nitesy had de dag ervoor al naar het dorpshoofd geweest om te vragen of het goed was dat we kwamen. We werden door hem onthaald en hij was de eerste persoon op wie we onze vragen vuurden. Nadien konden we verder in het dorp de mensen lastigvallen met onze vragen en hen uithoren. We bezochten ongeveer 20 gezinnen. Telkens werd het werk gestaakt, werd (indien ze dat hadden) een stoel uit het huis gehaald waarop we konden zitten, of de slaapmat. En dat terwijl de bewoners op de grond gingen zitten. De meeste mensen hebben ongeveer een hectare grond voor maïs, een paar kippen en sommige een paar geiten. Veel meer dan dat bezitten ze niet. En de dieren worden ’s nachts allemaal binnen in huis genomen tegen de dieven. De meeste zijn ofwel niet naar school geweest ofwel tot de lagere school. Hun (agrarische) kennis is dus erg mager. Ze kunnen bijvoorbeeld wel zien dat hun geit diarree heeft, maar wat daar dan de oorzaak van is of wat ze eraan kunnen doen is voor hen Chinees. Er is dus veel werk aan de winkel!
Na een volle dag aan het werk te zijn in het dorpje namen we afscheid. Nadien bleek dat mijn dorpje waarschijnlijk een stuk armer is dan dat van Leonie of Lotte, want zij hadden ook boeren met varkens, koeien en grotere stukken land. Het was wel een erg leerrijke en leuke dag. Het bezoeken van de boeren, echt in kleine arme dorpjes komen en met de mensen praten is echt heel anders dan in de grote stad of in de rijkdom van de Parish waar we logeren….
Onze meisjes hebben nog steeds examens en kunnen deze week ook moeilijk afspreken. Nitesy gaat vandaag de hoofdman van ons volgend dorpje bezoeken en dan gaan we donderdag weer aan de slag met dat dorpje te bezoeken. Ik ben benieuwd hoe dat gaat zijn.…


Vrijdagavond zijn we uitgeweest, met een jongen (Miko) die we hebben leren kennen op het NRC. Er was ’s avonds een feestje op het NRC en dat leek ons wel leuk om op onze “nieuwe school” eens een feestje mee te maken. Maar uiteindelijk ging Miko toch niet naar het feest en hadden we dus geen vervoer. Maar we zijn wel met hem uitgeweest in het dorpje waar we altijd iets gaan drinken, hier naast Likuni (Chigwirizano). Er is hier ook een uitgaanscafé waar iedereen uit de buurt samen komt. En we kenden er ook al een paar mensen, van tegen te komen op straat in het dorp. Grappig! Het was erg gezellig, we hebben gepoold en rustig wat gedronken en ook even wat gedanst. Maar we moesten de volgende dag vroeg op om om 7u te beginnen werken voor ons onderzoek, dus het werd geen late avond…

Zaterdagavond zijn we ook uitgeweest. Dit keer met Joeri (van ICT), Leonie en enkele Malawianen die ons het locale uitgaan gingen leren kennen. We hebben een paar verschillende kroegjes gedaan maar zijn toch weer geëindigd in de dancing waar we anders ook naartoe gaan. Het was erg gezellig. Er waren ook mensen die ons herkenden van de vorige keren. Zo was er een Indiër (Lala) waar ik vorige keer dat we er waren mee had gebabbeld. Hij handelt in Paspoorten en kan voor mij wel eentje regelen van Malawi of Zuid-Afrika of een van de buurlanden als ik dat wil…. En hij had vorige week 1.4 miljoen kwacha gewonnen in het casino en zaterdag ook net weer 840 000. Hij mocht me dus wel een biertje trakteren….. Uiteindelijk heb ik hem wel moeten afwimpelen want hij werd een beetje opdringerig, maar hij had de boodschap ook wel snel begrepen…. Het was een vreemde maar toch leuke avond….