woensdag, april 18, 2007
weetjes
Enkele weetjes over Malawi....
Wanneer we de minibusjes nemen is dit telkens een hele belevenis. Iedereen in de bus heeft het duidelijk over ons en we zijn meestel erg grappig hoewel we niet weten wat we doen om de anderen te doen lachen (blank zijn is duidelijk al hilarisch genoeg). In de busjes is het ook altijd proppen om nieuwe records te breken. Sommige mensen sleuren hele pakken met vanalles mee, vissen, levende kippen, 20 kg graan of rijst,… En dan worden er normaal gezien 28 mensen in zo’n busje gepropt. Soms kan het ook wel oplopen tot 32 en krijg je een vreemd kind op je schoot om gemakkelijk te kunnen stapelen. Wel grappig. Toch als het niet voor uuuuren is…
In de Parish krijgen we iedere ochtend brood te eten, met confituur, honing, stroop en fruit. Erg lekker. Melk is wel gemaakt van aanmaakpoeder en koud smaakt dat verschrikkelijk vies. Gelukkig kan het warm nog wel… Ook koffie en cacao is allemaal in de oplosversie.
’s Middags en ’s avonds krijgen we vaak hetzelfde te eten. Er is meestal rijst én pasta én aardappeltjes of slappe frietjes. We krijgen praktisch elke dag dezelfde groente (masamba), iets wat gelijkt op een mengeling tussen spinazie en andijvie. En we krijgen ook altijd (begint beetje tegen te steken…) worstjes of vis of ei. Het is wel lekker, alleen is het feit dat het altijd hetzelfde is wel nogal eenzijdig.
We hebben de kok dan ook leren boontjes maken en nu krijgen we af en toe lekkere boontjes. En heel af en toe krijgen we eens gebakken maïs, maar de jongens eten dat niet, dus is het jammergenoeg maar zelden. Op tafel staat er ook meestal bananen, papaja, mandarijnen of sinaasappels dus vitamientjes komen we niet direct te kort.
Doordat we in de Parish, naast de kerk slapen, horen we iedere ochtend om 5.30u de klokken luiden. Dit is om de mensen uit de buurt te wekken en op te roepen om naar de kerk te komen.
We houden in de kamer met ons drietjes een wedstrijd muggenvangen. Voorlopig sta ik op kop als muggenhaatkampioen, maar we houden het vol tot we vertrekken… Malaria proberen we op allerlei manieren te vermijden!
Lotte en ik zijn hier ook de vuilaards. We houden er niet van ons te wassen, omdat het ijskoud water is en dan was ik me liever niet erg uitvoerig. Douchen is bij ons dus iets wat we enkel doen als het echt niet anders kan, en dan nog heel erg snel. In het begin wasten we nog elke avond onze voeten, maar dat hebben we ook al snel opgegeven. Lekker stinken mag, dan ruiken we de andere mensen niet zo goed meer vinden we…
Af en toe valt de stroom hier uit, waardoor we lekker gezellig dineren by candle light.. romantisch hoor..
Ik heb een paar teenslippers aangekocht nadat ik bijna op een egel had gelopen, die hier in de Parish rondliep. In het donker naar het toilet gaan kan dus gevaarlijk zijn bedacht ik, dus een kleine investering kon geen kwaad.
Naast m’n bed hangen al de foto’s op die ik meehad, van verschillende vrienden en familieleden. Erg gezellig… Zo ben ik toch af en toe een beetje thuis…
Midden in de nacht word je niet alleen wakker van de klokken van de kerk, ook de muziek uit de plaatselijke cafeetjes hoor je nog steeds tot rond 5 uur. En het gaat er soms luid aan toe. En dit niet enkel in het weekend, maar ook elke doordeweekse dag… soms kom je er wel zot van! In het begin gebruikte ik dus veel mijn oordopjes, maar nu begin ik er stilaan al aan te wennen.
Wanneer er teveel mensen in het minibusje zitten en er een politiecontrole is stopt het busje even voor de controle, stapt het aantal personen dat teveel is uit, rijdt het busje voorbij de controle en pikt even daarna de mensen weer op. Lekker handig om controles te weten staan dus…
Lotte en ik hebben al het lokale bier uitgeprobeerd, waarvan ik de naam vergeten ben. We kwamen in een plaatselijke pub, waar je enkel dat soort bier kon krijgen. We kregen natuurlijk direct weer de hele kroeg mannen op ons en waren het middelpunt van de belangstelling. De mannen kochten een emmertje van 5 liter bier voor 150 kwacha en ze dronken erop los. Ook wij werden gul bediend, maar ik vond het toch geen succes…. Het bier is gemaakt van maïs, suiker en gist en zit vol brokken en smaakt eigenlijk naar kots… Het was heerlijk….
Cola, Fanta, Sprite en Carlsberg bier worden hier in Blantyre gemaakt. Een Carlsberg valt hier erg in de smaak en is voor ons ook het lekkerste bier. Ze hebben de gewone (green), Special Brew, Brown en Stout. Daarnaast is het lokale bier ‘Kuchekuche’ wat letterlijk ‘de hele nacht door’ betekent. Dit is lekker bier, met een lager alcoholpercentage. En daarnaast heb je nog de lokale ‘Chibuku’, wat net zoiets moet zijn als wat we geprobeerd hebben en iedereen ons afraadt. We willen het toch eens proberen, want ik denk dat we het ergste nu al gehad hebben met dat erg plaatselijke bier…
Wanneer we de minibusjes nemen is dit telkens een hele belevenis. Iedereen in de bus heeft het duidelijk over ons en we zijn meestel erg grappig hoewel we niet weten wat we doen om de anderen te doen lachen (blank zijn is duidelijk al hilarisch genoeg). In de busjes is het ook altijd proppen om nieuwe records te breken. Sommige mensen sleuren hele pakken met vanalles mee, vissen, levende kippen, 20 kg graan of rijst,… En dan worden er normaal gezien 28 mensen in zo’n busje gepropt. Soms kan het ook wel oplopen tot 32 en krijg je een vreemd kind op je schoot om gemakkelijk te kunnen stapelen. Wel grappig. Toch als het niet voor uuuuren is…
In de Parish krijgen we iedere ochtend brood te eten, met confituur, honing, stroop en fruit. Erg lekker. Melk is wel gemaakt van aanmaakpoeder en koud smaakt dat verschrikkelijk vies. Gelukkig kan het warm nog wel… Ook koffie en cacao is allemaal in de oplosversie.
’s Middags en ’s avonds krijgen we vaak hetzelfde te eten. Er is meestal rijst én pasta én aardappeltjes of slappe frietjes. We krijgen praktisch elke dag dezelfde groente (masamba), iets wat gelijkt op een mengeling tussen spinazie en andijvie. En we krijgen ook altijd (begint beetje tegen te steken…) worstjes of vis of ei. Het is wel lekker, alleen is het feit dat het altijd hetzelfde is wel nogal eenzijdig.
We hebben de kok dan ook leren boontjes maken en nu krijgen we af en toe lekkere boontjes. En heel af en toe krijgen we eens gebakken maïs, maar de jongens eten dat niet, dus is het jammergenoeg maar zelden. Op tafel staat er ook meestal bananen, papaja, mandarijnen of sinaasappels dus vitamientjes komen we niet direct te kort.
Doordat we in de Parish, naast de kerk slapen, horen we iedere ochtend om 5.30u de klokken luiden. Dit is om de mensen uit de buurt te wekken en op te roepen om naar de kerk te komen.
We houden in de kamer met ons drietjes een wedstrijd muggenvangen. Voorlopig sta ik op kop als muggenhaatkampioen, maar we houden het vol tot we vertrekken… Malaria proberen we op allerlei manieren te vermijden!
Lotte en ik zijn hier ook de vuilaards. We houden er niet van ons te wassen, omdat het ijskoud water is en dan was ik me liever niet erg uitvoerig. Douchen is bij ons dus iets wat we enkel doen als het echt niet anders kan, en dan nog heel erg snel. In het begin wasten we nog elke avond onze voeten, maar dat hebben we ook al snel opgegeven. Lekker stinken mag, dan ruiken we de andere mensen niet zo goed meer vinden we…
Af en toe valt de stroom hier uit, waardoor we lekker gezellig dineren by candle light.. romantisch hoor..
Ik heb een paar teenslippers aangekocht nadat ik bijna op een egel had gelopen, die hier in de Parish rondliep. In het donker naar het toilet gaan kan dus gevaarlijk zijn bedacht ik, dus een kleine investering kon geen kwaad.
Naast m’n bed hangen al de foto’s op die ik meehad, van verschillende vrienden en familieleden. Erg gezellig… Zo ben ik toch af en toe een beetje thuis…
Midden in de nacht word je niet alleen wakker van de klokken van de kerk, ook de muziek uit de plaatselijke cafeetjes hoor je nog steeds tot rond 5 uur. En het gaat er soms luid aan toe. En dit niet enkel in het weekend, maar ook elke doordeweekse dag… soms kom je er wel zot van! In het begin gebruikte ik dus veel mijn oordopjes, maar nu begin ik er stilaan al aan te wennen.
Wanneer er teveel mensen in het minibusje zitten en er een politiecontrole is stopt het busje even voor de controle, stapt het aantal personen dat teveel is uit, rijdt het busje voorbij de controle en pikt even daarna de mensen weer op. Lekker handig om controles te weten staan dus…
Lotte en ik hebben al het lokale bier uitgeprobeerd, waarvan ik de naam vergeten ben. We kwamen in een plaatselijke pub, waar je enkel dat soort bier kon krijgen. We kregen natuurlijk direct weer de hele kroeg mannen op ons en waren het middelpunt van de belangstelling. De mannen kochten een emmertje van 5 liter bier voor 150 kwacha en ze dronken erop los. Ook wij werden gul bediend, maar ik vond het toch geen succes…. Het bier is gemaakt van maïs, suiker en gist en zit vol brokken en smaakt eigenlijk naar kots… Het was heerlijk….
Cola, Fanta, Sprite en Carlsberg bier worden hier in Blantyre gemaakt. Een Carlsberg valt hier erg in de smaak en is voor ons ook het lekkerste bier. Ze hebben de gewone (green), Special Brew, Brown en Stout. Daarnaast is het lokale bier ‘Kuchekuche’ wat letterlijk ‘de hele nacht door’ betekent. Dit is lekker bier, met een lager alcoholpercentage. En daarnaast heb je nog de lokale ‘Chibuku’, wat net zoiets moet zijn als wat we geprobeerd hebben en iedereen ons afraadt. We willen het toch eens proberen, want ik denk dat we het ergste nu al gehad hebben met dat erg plaatselijke bier…
