dinsdag, april 17, 2007
vakantie.....
Een reisverslagje had ik beloofd, wel hier is het dan eindelijk….
Voor we vertrokken waren de plannen al gewijzigd. De jongens van het bouwteam (Hans, Maarten en Daan) hadden het dak van de school niet op tijd af gekregen, waardoor hun reisplannen met een weekje werden uitgesteld. Samen een trip naar Likoma Island zat er dus niet in. Maar we vertrokken toch samen met hen, Paul van het energieteam en Leonie en Lotte voor een weekendje aan het meer.
Op vrijdag 30 maart gingen we samen op pad. In Lilongwe kropen we allen in een bus die ons naar Salima zou brengen, een plaats 15 km van het meer verwijderd, de dichtste plaats vanaf Lilongwe om naar het meer te gaan (125 km). We spendeerden eerst anderhalf uur van onze tijd in de bus al wachtend, tot de bus gevuld werd. Gelukkig werden we tijdens dit wachten geëntertaind door allerlei straatverkopers die echt met vanalles rondkwamen. Ze verkochten voeding, drank, ijsjes, brood, cd’s, dvd’s tot in het absurde toe zoals scheermesjes, speelgoed en onderbroeken….
.JPG)
Na ongeveer 2 uur rijden met een propvolle bus vol mensen, zakken graan, rijst en veel meer kwamen we aan in Salima. We hadden allemaal genoten van het uitzicht dat we onderweg tegen kwamen, maar waren toch blij dat we eindelijk weer konden bewegen bij aankomst en onze benen weer tot leven konden wekken.
.JPG)
Aangekomen in Salima moesten we nog 15 km verder om tot aan het meer zelf te komen, in Senga Bay. Hiervoor regelden we een pick-up waar we achterop plaats konden nemen en deelden deze met vier Amerikanen. Zo maakten we onze eerste nieuwe vrienden.
In Senga Bay regelden we een hotelletje, dumpten onze spullen en plonsden lekker het meer in. Zalig! Hoewel het water erg warm was en dus niet echt afkoelde.
.JPG)
We genoten van het lekker niets doen de rest van de dag en aten ’s avonds op het strand vis-BBQ (meerval of catfish) met rijst en lokale groenten. Echt lekker!
Na het eten gingen we uit en namen de Amerikaanse jongen mee. We regelden een pick-up via de beachboys (dit is de officiële naam voor de verkopertjes op het strand die je allerlei dingen proberen aan te smeren, zoals armbandjes, kettingen, hoedjes, houten beeldjes, kaartjes enzovoort). We maakten ook nieuwe vrienden bij hen, Peter en Willy, waar we later nog het hele weekend mee optrokken. Het uitgaansleven was hier helemaal anders, maar wel gezellig! Onze Amerikaan was ongelooflijk dronken na een paar uur, dus maakten we rechtsomkeer na het hotel voor hem. Na hem in z’n bed gestoken te hebben gingen wij nog lekker wat zwemmen midden in de nacht voor het slapen gaan. En sommigen vonden naaktzwemmen erg gepast…..
Zaterdag ontdekten Leonie en ik de buurt, samen met Willy. We ontdekten de kleine dorpjes die onzichtbaar zijn voor de toeristen omdat ze net wat verder van de weg af liggen. We kochten wat brood voor ’s middags en waren al goed verbrand na onze wandeling. ’s Middags gingen we met z’n allen en Peter en Willy op bezoek bij een krokodillenfarm. Hier kweken ze 14 000 krokodillen enkel voor het leer. Het was een leerrijk bezoekje…
.JPG)
’s Avonds gingen de jongens terug naar het hotel en gingen wij eten bij onze twee nieuwe vrienden. We kregen nsima (een pap van maïsmeel wat eigenlijk naar niets smaakt op zich en wat alle Malawianen eten ipv rijst of aardappelen omdat het erg goedkoop is) met wat vlees en het was erg gezellig. We regelden een afspraak om de volgende dag de bergen van Senga Bay- Senga Hills- te gaan beklimmen.
We vertrokken lekker vroeg, om niet op het heetst van de dag te moeten klimmen. We kochten in een plaatselijk dorpje brood met banaan en avocado en genoten van ons ontbijtje met een colaatje. Daarna namen we de fietstaxi richting de berg en begonnen aan onze klim.
.JPG)
Natuurlijk klommen we toch rond het middag uur, waardoor het erg warm was. Maar het uitzicht was fantastisch. We zagen heel ver over het meer, we zagen Mozambique en ook een heel stuk van het binnenland van Malawi.
.JPG)
Eenmaal beneden gekomen zochten we de kortste weg naar het water op en kwamen uit bij een ander hotel, waar er wilde apen op het strand zaten. We moesten dus onze kleren wat vastmaken en verstoppen voor we het water in plonsden. Maar toch hebben de apen onze laatste bananen en avocado opgepeuzeld….
Nadien hebben we het hele stuk terug gewandeld en kwamen tegen de avond terug aan bij de jongens, die de hele dag niets gedaan hadden. Na een gezellig avondje op het strand zitten gingen we tevreden naar bed…
Maandagochtend vertrokken we vroeg terug naar Salima. De jongens namen de bus terug naar Lilongwe, omdat ze terug moesten om hun dak af te werken. Wij gingen alleen verder en besloten om naar Cape Mc Clear te gaan, het uiterste zuiden van het meer en wat op de lijst van Unesco Werelderfgoed staat. We moesten het dus gezien hebben!
Halverwege werden we uit de pick-up gegooid omdat die een andere kant op ging en moesten we nog 70 km verder zien te komen. We begonnen te wandelen in de hoop dat er snel een andere auto kwam die ons kwam oppikken. Pas na twee uur wandelen (alweer op het middaguur, we blijven stomme dingen doen…) werden we opgepikt door de eerst auto die passeerde, een bus met Engelse reizigers die van Zuid-Afrika tot Kenia reizen. We maakten nieuwe vrienden met hen en konden mee rijden tot aan ons eindpunt. In Cape Mc Clear is het water veel helderder dan in Senga Bay en zijn er minder toeristen. De hotelletjes staan ook echt midden in het dorp, wat het heel gezellig maakt. We brachten de dag door met zwemmen (ja mama, k weet t…), aten ’s avonds heel erg lekker in een lokaal restaurantje en brachten de avond door bij de Engelsen.
.JPG)
.JPG)
Voor we vertrokken waren de plannen al gewijzigd. De jongens van het bouwteam (Hans, Maarten en Daan) hadden het dak van de school niet op tijd af gekregen, waardoor hun reisplannen met een weekje werden uitgesteld. Samen een trip naar Likoma Island zat er dus niet in. Maar we vertrokken toch samen met hen, Paul van het energieteam en Leonie en Lotte voor een weekendje aan het meer.
Op vrijdag 30 maart gingen we samen op pad. In Lilongwe kropen we allen in een bus die ons naar Salima zou brengen, een plaats 15 km van het meer verwijderd, de dichtste plaats vanaf Lilongwe om naar het meer te gaan (125 km). We spendeerden eerst anderhalf uur van onze tijd in de bus al wachtend, tot de bus gevuld werd. Gelukkig werden we tijdens dit wachten geëntertaind door allerlei straatverkopers die echt met vanalles rondkwamen. Ze verkochten voeding, drank, ijsjes, brood, cd’s, dvd’s tot in het absurde toe zoals scheermesjes, speelgoed en onderbroeken….
.JPG)
Na ongeveer 2 uur rijden met een propvolle bus vol mensen, zakken graan, rijst en veel meer kwamen we aan in Salima. We hadden allemaal genoten van het uitzicht dat we onderweg tegen kwamen, maar waren toch blij dat we eindelijk weer konden bewegen bij aankomst en onze benen weer tot leven konden wekken..JPG)
Aangekomen in Salima moesten we nog 15 km verder om tot aan het meer zelf te komen, in Senga Bay. Hiervoor regelden we een pick-up waar we achterop plaats konden nemen en deelden deze met vier Amerikanen. Zo maakten we onze eerste nieuwe vrienden.In Senga Bay regelden we een hotelletje, dumpten onze spullen en plonsden lekker het meer in. Zalig! Hoewel het water erg warm was en dus niet echt afkoelde.
.JPG)
We genoten van het lekker niets doen de rest van de dag en aten ’s avonds op het strand vis-BBQ (meerval of catfish) met rijst en lokale groenten. Echt lekker!Na het eten gingen we uit en namen de Amerikaanse jongen mee. We regelden een pick-up via de beachboys (dit is de officiële naam voor de verkopertjes op het strand die je allerlei dingen proberen aan te smeren, zoals armbandjes, kettingen, hoedjes, houten beeldjes, kaartjes enzovoort). We maakten ook nieuwe vrienden bij hen, Peter en Willy, waar we later nog het hele weekend mee optrokken. Het uitgaansleven was hier helemaal anders, maar wel gezellig! Onze Amerikaan was ongelooflijk dronken na een paar uur, dus maakten we rechtsomkeer na het hotel voor hem. Na hem in z’n bed gestoken te hebben gingen wij nog lekker wat zwemmen midden in de nacht voor het slapen gaan. En sommigen vonden naaktzwemmen erg gepast…..
Zaterdag ontdekten Leonie en ik de buurt, samen met Willy. We ontdekten de kleine dorpjes die onzichtbaar zijn voor de toeristen omdat ze net wat verder van de weg af liggen. We kochten wat brood voor ’s middags en waren al goed verbrand na onze wandeling. ’s Middags gingen we met z’n allen en Peter en Willy op bezoek bij een krokodillenfarm. Hier kweken ze 14 000 krokodillen enkel voor het leer. Het was een leerrijk bezoekje…
.JPG)
’s Avonds gingen de jongens terug naar het hotel en gingen wij eten bij onze twee nieuwe vrienden. We kregen nsima (een pap van maïsmeel wat eigenlijk naar niets smaakt op zich en wat alle Malawianen eten ipv rijst of aardappelen omdat het erg goedkoop is) met wat vlees en het was erg gezellig. We regelden een afspraak om de volgende dag de bergen van Senga Bay- Senga Hills- te gaan beklimmen.We vertrokken lekker vroeg, om niet op het heetst van de dag te moeten klimmen. We kochten in een plaatselijk dorpje brood met banaan en avocado en genoten van ons ontbijtje met een colaatje. Daarna namen we de fietstaxi richting de berg en begonnen aan onze klim.
.JPG)
Natuurlijk klommen we toch rond het middag uur, waardoor het erg warm was. Maar het uitzicht was fantastisch. We zagen heel ver over het meer, we zagen Mozambique en ook een heel stuk van het binnenland van Malawi. .JPG)
Eenmaal beneden gekomen zochten we de kortste weg naar het water op en kwamen uit bij een ander hotel, waar er wilde apen op het strand zaten. We moesten dus onze kleren wat vastmaken en verstoppen voor we het water in plonsden. Maar toch hebben de apen onze laatste bananen en avocado opgepeuzeld….Nadien hebben we het hele stuk terug gewandeld en kwamen tegen de avond terug aan bij de jongens, die de hele dag niets gedaan hadden. Na een gezellig avondje op het strand zitten gingen we tevreden naar bed…
Maandagochtend vertrokken we vroeg terug naar Salima. De jongens namen de bus terug naar Lilongwe, omdat ze terug moesten om hun dak af te werken. Wij gingen alleen verder en besloten om naar Cape Mc Clear te gaan, het uiterste zuiden van het meer en wat op de lijst van Unesco Werelderfgoed staat. We moesten het dus gezien hebben!
Halverwege werden we uit de pick-up gegooid omdat die een andere kant op ging en moesten we nog 70 km verder zien te komen. We begonnen te wandelen in de hoop dat er snel een andere auto kwam die ons kwam oppikken. Pas na twee uur wandelen (alweer op het middaguur, we blijven stomme dingen doen…) werden we opgepikt door de eerst auto die passeerde, een bus met Engelse reizigers die van Zuid-Afrika tot Kenia reizen. We maakten nieuwe vrienden met hen en konden mee rijden tot aan ons eindpunt. In Cape Mc Clear is het water veel helderder dan in Senga Bay en zijn er minder toeristen. De hotelletjes staan ook echt midden in het dorp, wat het heel gezellig maakt. We brachten de dag door met zwemmen (ja mama, k weet t…), aten ’s avonds heel erg lekker in een lokaal restaurantje en brachten de avond door bij de Engelsen.
.JPG)
.JPG)
Dinsdagochtend vertrokken we richting Zomba. Na een lange reis, met veel overstappen en verplettend zitten kwamen we aan. Zomba is bekend vanwege het Zomba plateau, wat erg mooi schijnt te zijn… We besloten een slaapplaats te zoeken op het plateau, zodat we de volgende dag geen tijd verloren met het reizen naar boven. We vonden een prachtige locatie, the Trout farm en kregen hier twee bedjes voor ons samen. Lekker gezellig dus
.JPG)
We gingen op ontdekking en ontdekten de prachtige natuur van het Zomba Plateau. We zagen ‘Willams Falls’ en maakten kennis met enkele plaatselijke bewoners.
.JPG)
’s Avonds gingen we op zoek naar iets om te eten, want op het plateau zijn geen winkeltjes en de farm had ook niets te eten. Dus zijn we heel decadent in het sjieke hotel bij de buren gaan eten. Maar het was wel lekker…
De volgende dag hadden we een gids geregeld die ons de hele dag mee op pad nam om het plateau te ontdekken. We kwamen langs alle toeristische punten, ontbeten met prachtig uitzicht tot ver in Malawi en Mozambique, kwamen vleesetende mieren tegen die wel erg hard beten en niet meer loslieten, zagen wilde apen in de bomen slingeren, ik trapte bijna op een slang (volgens de gids een Black Mamba, maar ik geloof er niets van) en we genoten van de fantastische natuur.
.JPG)
.JPG)
.JPG)
De volgende ochtend namen we om 6 uur al een fietstaxi die ons tot de ingang van het park bracht. Daar leerden we drie Deense meisjes kennen die ook het park wilden bezoeken en we trokken die dag samen op. We regelden een safari met auto en gingen ’s ochtends op pad.
We zagen veel verschillende dieren: Antilope, Impala, Waterbuck, Warthog (Poemba uit de Lion King), heel veel verschillende soorten vogels en reptielen en ook verschillende apen, zoals de gele baviaan.
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
We kwamen ook langs de een hele grote Baobab boom. Deze boom is ongeveer 4000 jaar oud, heeft een omtrek van 18 meter en is 21 meter hoog. Hij leeft nog steeds en in de boom hadden visuilen een nest.
.JPG)
.JPG)
Over de middag konden we eten in een lodge die daar gebouwd was en waar de apen en impala’s bijna tot aan de deur kwamen. Het was er erg gezellig, maar toch een beetje te duur om er te bijven overnachten. Er kwamen verschillend mensen terug van de watersafari die olifanten aan de rivier gezien hadden. Dus besloten we om in de namiddag ook met de boot een tocht te doen, in de hoop ze ook te spotten.
.JPG)
.JPG)
We zagen heel veel nijlpaarden in de rivier, prachtige natuur, maar geen olifanten….
.JPG)
Na het bezoek aan het park gingen we samen met de Deense meisjes mee naar Zomba en gingen we ’s avonds met z’n allen wat gaan eten.
De volgende dag wilden Leonie en ik naar Lake Chilwa, in de hoop dat we daar wat konden zwemmen. We hadden ’s avonds afgesproken met de Denen in Blantyre, waar ze wonen tijdens hun stage. Leonie en ik namen een pick-up richting het meer, waar we met meer dan 30 mensen opzaten, allerlei grote pakken voedsel, kippen enzovoort. Het was gezellig krap :)
En aangekomen aan het meer was onze teleurstelling groot dat er eigenlijk helemaal niets was. Je kon niet zwemmen, er was niet echt een dorpje en er viel niets te beleven. Het enige wat je kon doen is boot nemen richting een eiland, maar dat zou de hele dag in beslag nemen en dus konden we dat niet doen. Na drie uur wachten tussen de lokale bevolking en vrienden te maken met de kinderen door nootjes voor hen te kopen konden we eindelijk terug naar Zomba, in de volle pick-up met verse vis. En vandaaruit reden we 70 km verder naar Blantyre, waar we ’s avonds uitgeput aankwamen. We zagen er onze Engelse vrienden terug (die we trouwens ook in Zomba tegen het lijf waren gelopen op de Trout Farm) en brachten de avond door met bierspelletjes en gingen daarna uit met de Deense meisjes. Het was erg gezellig en weer lekker goedkoop door de talloze traktaties
Op Pasen leerden de Deense meisjes ons Blantyre kennen. We ontdekten de markt en Leonie en ik kochten er een doek, die we daarna bij een kleermaker lieten ombouwen tot traditionele kleren. We kwamen onze japanse kamergenootjes tegen (want we sliepen in een soort jeugdherberg) en gingen samen met hen een echt ijsje eten! Dit ook voor het eerst in Malawi en het smaakte heerijk!
Paasmaandag begon erg regenachtig… Lotte ging ons weer vergezellen die dag dus we wachtten haar op in de jeugdherberg. We leerden een ander Nederlands meisje kennen, Suzanne, die net was aangekomen in Malawi en een half jaar in Blantyre in een ziekenhuis ging werken. We gingen samen onze Afrkaanse kleren ophalen bij de kleermaker en natuurlijk ook weer een ijsje eten.
.JPG)
Ook de dag erna bleven we nog even in Blantyre. Lotte had een broek die helemaal gescheurd was, dus deze lieten we bij onze vriend herstellen. In de jeugdherberg kon je de kleren laten wassen en we genoten plots weer van frisse kleren. In de namiddag vertrokken we richting het Zuiden. We hadden lang getwijfeld of we naar Mozambique zouden gaan of meer naar het Zuiden. Maar Mozambique leek niet zo interessant wat er dicht bij de grens lag (en om 200 km verder te reizen zagen we niet zo zitten) en ze spreken er bijna geen Engels maar Portugees. Er werd dus beslist om in het Zuiden een wildpark te bezoeken, het Majette Wildlife Reserve.
We overnachtten in twee bedjes in een hotelletje 20 km van het park en brachten de avond door met dronke mannen en de voetbal…. Gezellig
Met een fietstaxi voor 200 kwatcha ( ongeveer 1 euro) kwamen we bij het park. Daar kregen we te horen dat er een hele groep Nederlanders kwam en ze dus geen tijd voor ons hadden die dag. We besloten in het park in een tent te overnachten (alweer met maar twee bedden, maar we werden het al gewoon) om de volgende ochtend een safari te doen.
.JPG)
.JPG)
We gingen zelf wat op pad in de buurt en zagen apen en veel verschillend vogels. Ook grote bidsprinkhanen lagen op de loer…
.JPG)
We maakten toch nog een ritje door het park en zagen nijlpaarden en krokodillen, impala’s en waterbucks. ’s Nachts genoten we van de geluiden uit de natuur, hoorden apen in de buurt en allerlei andere vreemde geluiden….
De volgende ochtend gingen we te voet olifanten opsporen. We kwamen bij een kudde van ongeveer 25-30 dieren met drie jongen. We zagen de dieren uit de verte, tussen de bomen en het was erg mooi…
.JPG)
Op een bepaald moment hoorden we langs drie kanten de olifanten rondom ons. We probeerden de hele tijd uit de wind te blijven, zodat ze ons niet roken (want ze zien niet goed, maar kunnen wel erg goed ruiken). Dit was dus niet gelukt en dus hebben we ons dan moeten terugtrekken. Want de olifanten met jongen zijn het gevaarlijkst als je in hun buurt komt. We gingen verder het park in, zagen nog allerlei andere dieren en genoten van de vrijheid…
.JPG)
Na de tocht gingen we op weg terug naar Blantyre. We kregen een lift, ontmoeten twee Amerikaanse jongens en trokken die dag met hen en met Suzanne op.
De volgende dag, vrijdag 13 april, kregen we een lift van medewerkers uit het Majette wildpark (Jannet en Harvey) richting Cape Mc Clear. We vonden het daar zo mooi, dat het ons leuk leek om aan het einde van onze vakantie terug langs daar te gaan.
.JPG)
In Cape Mc Clear kwamen we toevallig onze jongens (Daan, Hans, Maarten en Joeri) tegen, die terug kwamen van hun reis naar Likoma Island. We genoten van het water en gingen ’s avonds uit eten in een plaatselijk restaurantje samen met Jannet en Harvey en trakteerden hen uit dank op een biertje.
De zaterdag besloten Lotte en ik om naar het eilandje 2.5 km verder te zwemmen. Leonie en Joeri gingen met de kajak. We namen brood, fruit en groenten mee en we genoten. Lotte en ik gingen met de kajak terug om messen te halen die we vergeten waren en ik ben toen erg verbrand…. In het water rond het eiland zaten erg mooie visjes die we met de snorkels bewonderden. Er vlogen verschillende visarenden rond die gigantisch indrukwekkend waren en in de bomen op het eiland zaten ook apen. Het was er prachtig! Aan het eind van de middag zwommen we terug en we genoten van de zonsondergang onderweg….
.JPG)
Om 6 uur zondagochtend vertrokken we, samen met Jannet en Harvey, richting Lilongwe. We hadden het echt getroffen met onze lift, helemaal vanaf het park tot in Lilongwe. Het was luxe!
.JPG)
.JPG)
We gingen op ontdekking en ontdekten de prachtige natuur van het Zomba Plateau. We zagen ‘Willams Falls’ en maakten kennis met enkele plaatselijke bewoners..JPG)
’s Avonds gingen we op zoek naar iets om te eten, want op het plateau zijn geen winkeltjes en de farm had ook niets te eten. Dus zijn we heel decadent in het sjieke hotel bij de buren gaan eten. Maar het was wel lekker…De volgende dag hadden we een gids geregeld die ons de hele dag mee op pad nam om het plateau te ontdekken. We kwamen langs alle toeristische punten, ontbeten met prachtig uitzicht tot ver in Malawi en Mozambique, kwamen vleesetende mieren tegen die wel erg hard beten en niet meer loslieten, zagen wilde apen in de bomen slingeren, ik trapte bijna op een slang (volgens de gids een Black Mamba, maar ik geloof er niets van) en we genoten van de fantastische natuur.
.JPG)
.JPG)
’s Avonds genoten we van een heerlijke maaltijd, bestaande uit brood, bananen, guaves en een cherry-plum drankje (de cola was op). En het was heerlijk! We zaten op een rots, hadden zicht over de vallei met Zomba Town beneden, gooiden de bananenschillen weg en hoorden in de verte apen schreeuwen. Dit was pas echt Afrika!!!
En we genoten op de Trout Farm voor het eerst sinds we in Malawi zijn van een lekker warme douche. Het was heerlijk!!!
De volgende ochtend besloten we de zeven kilometer naar beneden te wandelen. Beneden gekomen leek het ons verstandig om eerst onze visums te verlengen, want met het paasweekend kwamen we anders in de problemen. Lotte ging daarna haar eigen weg terug naar Salima en daarna Blantyre met een vriend. En Leonie en ik gingen richting het Liwonde, een stukje terug richting Cape Mc Clear. In Liwonde is er een National Park wat we wilden bezoeken. We kwamen terecht in een erg smerig hotel maar zo hadden we wat extra geld voor het park redeneerden we. En het was gelukkig maar voor één nachtje.
En we genoten op de Trout Farm voor het eerst sinds we in Malawi zijn van een lekker warme douche. Het was heerlijk!!!
De volgende ochtend besloten we de zeven kilometer naar beneden te wandelen. Beneden gekomen leek het ons verstandig om eerst onze visums te verlengen, want met het paasweekend kwamen we anders in de problemen. Lotte ging daarna haar eigen weg terug naar Salima en daarna Blantyre met een vriend. En Leonie en ik gingen richting het Liwonde, een stukje terug richting Cape Mc Clear. In Liwonde is er een National Park wat we wilden bezoeken. We kwamen terecht in een erg smerig hotel maar zo hadden we wat extra geld voor het park redeneerden we. En het was gelukkig maar voor één nachtje.
.JPG)
De volgende ochtend namen we om 6 uur al een fietstaxi die ons tot de ingang van het park bracht. Daar leerden we drie Deense meisjes kennen die ook het park wilden bezoeken en we trokken die dag samen op. We regelden een safari met auto en gingen ’s ochtends op pad.We zagen veel verschillende dieren: Antilope, Impala, Waterbuck, Warthog (Poemba uit de Lion King), heel veel verschillende soorten vogels en reptielen en ook verschillende apen, zoals de gele baviaan.
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
.JPG)
We kwamen ook langs de een hele grote Baobab boom. Deze boom is ongeveer 4000 jaar oud, heeft een omtrek van 18 meter en is 21 meter hoog. Hij leeft nog steeds en in de boom hadden visuilen een nest..JPG)
.JPG)
Over de middag konden we eten in een lodge die daar gebouwd was en waar de apen en impala’s bijna tot aan de deur kwamen. Het was er erg gezellig, maar toch een beetje te duur om er te bijven overnachten. Er kwamen verschillend mensen terug van de watersafari die olifanten aan de rivier gezien hadden. Dus besloten we om in de namiddag ook met de boot een tocht te doen, in de hoop ze ook te spotten..JPG)
.JPG)
We zagen heel veel nijlpaarden in de rivier, prachtige natuur, maar geen olifanten…..JPG)
Na het bezoek aan het park gingen we samen met de Deense meisjes mee naar Zomba en gingen we ’s avonds met z’n allen wat gaan eten.De volgende dag wilden Leonie en ik naar Lake Chilwa, in de hoop dat we daar wat konden zwemmen. We hadden ’s avonds afgesproken met de Denen in Blantyre, waar ze wonen tijdens hun stage. Leonie en ik namen een pick-up richting het meer, waar we met meer dan 30 mensen opzaten, allerlei grote pakken voedsel, kippen enzovoort. Het was gezellig krap :)
En aangekomen aan het meer was onze teleurstelling groot dat er eigenlijk helemaal niets was. Je kon niet zwemmen, er was niet echt een dorpje en er viel niets te beleven. Het enige wat je kon doen is boot nemen richting een eiland, maar dat zou de hele dag in beslag nemen en dus konden we dat niet doen. Na drie uur wachten tussen de lokale bevolking en vrienden te maken met de kinderen door nootjes voor hen te kopen konden we eindelijk terug naar Zomba, in de volle pick-up met verse vis. En vandaaruit reden we 70 km verder naar Blantyre, waar we ’s avonds uitgeput aankwamen. We zagen er onze Engelse vrienden terug (die we trouwens ook in Zomba tegen het lijf waren gelopen op de Trout Farm) en brachten de avond door met bierspelletjes en gingen daarna uit met de Deense meisjes. Het was erg gezellig en weer lekker goedkoop door de talloze traktaties
Op Pasen leerden de Deense meisjes ons Blantyre kennen. We ontdekten de markt en Leonie en ik kochten er een doek, die we daarna bij een kleermaker lieten ombouwen tot traditionele kleren. We kwamen onze japanse kamergenootjes tegen (want we sliepen in een soort jeugdherberg) en gingen samen met hen een echt ijsje eten! Dit ook voor het eerst in Malawi en het smaakte heerijk!
Paasmaandag begon erg regenachtig… Lotte ging ons weer vergezellen die dag dus we wachtten haar op in de jeugdherberg. We leerden een ander Nederlands meisje kennen, Suzanne, die net was aangekomen in Malawi en een half jaar in Blantyre in een ziekenhuis ging werken. We gingen samen onze Afrkaanse kleren ophalen bij de kleermaker en natuurlijk ook weer een ijsje eten.
.JPG)
Ook de dag erna bleven we nog even in Blantyre. Lotte had een broek die helemaal gescheurd was, dus deze lieten we bij onze vriend herstellen. In de jeugdherberg kon je de kleren laten wassen en we genoten plots weer van frisse kleren. In de namiddag vertrokken we richting het Zuiden. We hadden lang getwijfeld of we naar Mozambique zouden gaan of meer naar het Zuiden. Maar Mozambique leek niet zo interessant wat er dicht bij de grens lag (en om 200 km verder te reizen zagen we niet zo zitten) en ze spreken er bijna geen Engels maar Portugees. Er werd dus beslist om in het Zuiden een wildpark te bezoeken, het Majette Wildlife Reserve.We overnachtten in twee bedjes in een hotelletje 20 km van het park en brachten de avond door met dronke mannen en de voetbal…. Gezellig
Met een fietstaxi voor 200 kwatcha ( ongeveer 1 euro) kwamen we bij het park. Daar kregen we te horen dat er een hele groep Nederlanders kwam en ze dus geen tijd voor ons hadden die dag. We besloten in het park in een tent te overnachten (alweer met maar twee bedden, maar we werden het al gewoon) om de volgende ochtend een safari te doen.
.JPG)
.JPG)
We gingen zelf wat op pad in de buurt en zagen apen en veel verschillend vogels. Ook grote bidsprinkhanen lagen op de loer….JPG)
We maakten toch nog een ritje door het park en zagen nijlpaarden en krokodillen, impala’s en waterbucks. ’s Nachts genoten we van de geluiden uit de natuur, hoorden apen in de buurt en allerlei andere vreemde geluiden….De volgende ochtend gingen we te voet olifanten opsporen. We kwamen bij een kudde van ongeveer 25-30 dieren met drie jongen. We zagen de dieren uit de verte, tussen de bomen en het was erg mooi…
.JPG)
Op een bepaald moment hoorden we langs drie kanten de olifanten rondom ons. We probeerden de hele tijd uit de wind te blijven, zodat ze ons niet roken (want ze zien niet goed, maar kunnen wel erg goed ruiken). Dit was dus niet gelukt en dus hebben we ons dan moeten terugtrekken. Want de olifanten met jongen zijn het gevaarlijkst als je in hun buurt komt. We gingen verder het park in, zagen nog allerlei andere dieren en genoten van de vrijheid….JPG)
Na de tocht gingen we op weg terug naar Blantyre. We kregen een lift, ontmoeten twee Amerikaanse jongens en trokken die dag met hen en met Suzanne op.De volgende dag, vrijdag 13 april, kregen we een lift van medewerkers uit het Majette wildpark (Jannet en Harvey) richting Cape Mc Clear. We vonden het daar zo mooi, dat het ons leuk leek om aan het einde van onze vakantie terug langs daar te gaan.
.JPG)
In Cape Mc Clear kwamen we toevallig onze jongens (Daan, Hans, Maarten en Joeri) tegen, die terug kwamen van hun reis naar Likoma Island. We genoten van het water en gingen ’s avonds uit eten in een plaatselijk restaurantje samen met Jannet en Harvey en trakteerden hen uit dank op een biertje.De zaterdag besloten Lotte en ik om naar het eilandje 2.5 km verder te zwemmen. Leonie en Joeri gingen met de kajak. We namen brood, fruit en groenten mee en we genoten. Lotte en ik gingen met de kajak terug om messen te halen die we vergeten waren en ik ben toen erg verbrand…. In het water rond het eiland zaten erg mooie visjes die we met de snorkels bewonderden. Er vlogen verschillende visarenden rond die gigantisch indrukwekkend waren en in de bomen op het eiland zaten ook apen. Het was er prachtig! Aan het eind van de middag zwommen we terug en we genoten van de zonsondergang onderweg….
.JPG)
Om 6 uur zondagochtend vertrokken we, samen met Jannet en Harvey, richting Lilongwe. We hadden het echt getroffen met onze lift, helemaal vanaf het park tot in Lilongwe. Het was luxe!
Onderweg kwamen we langs Dedza, bezochten er een pottenbakkerij (erg mooi, maar niet echt handig om mee te slepen tot in Kenia vonden we), we beklommen er een berg en tegen het eind van de middag werden we er in Lilongwe uitgegooid. Onze reis zat erop en we gingen terug naar huis…
.JPG)
Comments:
<< Home
Madrid was ook leuk, maar klinkt wat belachelijk na jouw reisverhaal. Zo geweldig sjiek!
# posted by 
: dinsdag, 17 april, 2007
: dinsdag, 17 april, 2007
Whaw Mol, wat een reis! Ik wou dat ik kon meehuppelen! Want ik mis de geluiden en de geuren van Afrika...
En dat nieuwe kleed van jou, wel sober : ik had het me veeeeel kleurrijker voorgesteld!
Schat, het ga je goed daar!
En dat nieuwe kleed van jou, wel sober : ik had het me veeeeel kleurrijker voorgesteld!
Schat, het ga je goed daar!
heyla meisje,
ja amai, da ziet er echt de moeite uit! dju toch, kdurf je blog maar om de paar weken bekijken of k kom slecht van jaloezie ;) kben echt content da je t zo goe stelt,je afrikaans kleedje staat je wel beeldig trouwens :)
geniet nog van alles daar!! dikke kus, kathleen
ps: groetjes van mn nonkel en tante, kgeef ze wel eens je blog door, zodat ze ook groen kunnen komen van jaloezie :)
xx
ja amai, da ziet er echt de moeite uit! dju toch, kdurf je blog maar om de paar weken bekijken of k kom slecht van jaloezie ;) kben echt content da je t zo goe stelt,je afrikaans kleedje staat je wel beeldig trouwens :)
geniet nog van alles daar!! dikke kus, kathleen
ps: groetjes van mn nonkel en tante, kgeef ze wel eens je blog door, zodat ze ook groen kunnen komen van jaloezie :)
xx
# posted by : dinsdag, 17 april, 2007
: dinsdag, 17 april, 2007
Hi Veerle,
Wat een geweldig verhaal om te lezen! Je hebt het er echt wel reuzen naar je zin, dat is wel te zien!
Je reist heel wat meer dan dat wij in Curacao hebben gedaan. Maar ale, Afrika is een geweldig mooi land!
Ik hoop dat je mijn kaartje nog eens ontvangt. Het is toch leuk post te krijgen. Waarschijnlijk vond de postbode het kaartje zelf ook heel leuk!
Groetjes,
Trudy
Wat een geweldig verhaal om te lezen! Je hebt het er echt wel reuzen naar je zin, dat is wel te zien!
Je reist heel wat meer dan dat wij in Curacao hebben gedaan. Maar ale, Afrika is een geweldig mooi land!
Ik hoop dat je mijn kaartje nog eens ontvangt. Het is toch leuk post te krijgen. Waarschijnlijk vond de postbode het kaartje zelf ook heel leuk!
Groetjes,
Trudy
# posted by : woensdag, 18 april, 2007
: woensdag, 18 april, 2007
Mol,
dit kreeg ik van Francine :
(Moet ze nu nog leren zelf een reactie te geven hé!)
Hallo Martine,
Ik ben overtuigd dat Veerle de mooiste dagen van haar leven beleefd.Ongelofelijke ervaring moet dat zijn met prachtige natuur en dieren.
Een mens zou stikjaloers kunnen worden.
't Ziet er allemaal verschrikkelijk tof uit en hopelijk is het ook zo.
Groetjes en tot binnenkort.
Sien
Een reactie posten
dit kreeg ik van Francine :
(Moet ze nu nog leren zelf een reactie te geven hé!)
Hallo Martine,
Ik ben overtuigd dat Veerle de mooiste dagen van haar leven beleefd.Ongelofelijke ervaring moet dat zijn met prachtige natuur en dieren.
Een mens zou stikjaloers kunnen worden.
't Ziet er allemaal verschrikkelijk tof uit en hopelijk is het ook zo.
Groetjes en tot binnenkort.
Sien
<< Home
