veerle in malawi

Zondag was echt een relaxdagje!
We (ICT en Landbouwteam, de anderen waren naar de golfclub en cricket gaan kijken) zaten in de tuin, lagen op een doek in het gras, lazen een boekje, speelden een gezelschapspel en hadden een gezellig muziekje op de achtergrond. Echt gezellig nietsdoen dus! In de namiddag gingen we naar Likuni om er een plaatselijk kroegje op te zoeken. We leerden Chibuku drinken, het plaatselijke bier hier. Het smaakt nog steeds naar kots en het ziet er ook zo uit, maar het was al een stuk beter dan het vorige locale bier dat Lotte en ik geproefd hadden. Maar ik verkies toch nog steeds een Carlsberg als bier hier…. We poolden een paar spelletjes en maakten kennis met de kroeggangers. En om 18u hadden wij, de meisjes, afgesproken met Clara.
Clara is een locaal meisje dat helemaal dol is op de Nederlanders hier. Eén van de jongens van het eerste team dat hier geweest was van ex-change, vorig jaar, is haar vriendje geworden. Eerst dachten we dat dat een vakantieliefje zal geweest zijn. Maar nu blijkt dat Clara in juli voor drie maanden naar haar Nederlands vriendje gaat. Het blijkt dus toch serieus te zijn…
We hebben Clara al vanaf het begin leren kennen en waren al een paar keer uitgenodigd bij haar thuis om daar te gaan eten. Zondag is het eindelijk zover gekomen dat we een afspraak hadden gemaakt om dan eens op bezoek te gaan. Ze woont samen met haar vader en broer en zus in een huis (de moeder is dood) en ze zijn geen arme stakkers… We kregen een lekkere maaltijd van nsima en speciaal voor Leonie ook aardappeltjes, boontjes, kip, koeienvleespotje, komkommer (lekker!) en we genoten van de maaltijd! Nadien bleven we nog even in de zetel zitten, kregen een soort nieuws op tv te zien en ook het weerbericht (ziet er net zoals bij ons uit vond ik). En nadien een soap in gebrekkig Engels en met slechte acteerprestaties maar het was wel heel grappig… Nadien wandelde de vader, de oom en Clara met ons mee, want alleen over straat lopen vindt iedereen hier toch zooo gevaarlijk…

Maandag hebben we een poging gedaan om onze enquêtes te verwerken op de pc. We deden dit in het computerlokaal van de LBSS (Likuni Boy Secondary School), waar de ICT jongens aan het werk zijn. We hebben de hele tijd lopen klungelen en uitzoeken hoe we het best de vragen konden omzetten, ze in excell verwerken en hoe het dan precies moet… Zijn we lekker handig bezig met onze superkennis van statistiek en excell…
Dinsdag zijn we hiermee verder gegaan en hebben de meeste vragen intussen op de pc gezet. Nu is het wachten op de rest van de enquêtes voordat we er ook echt iets mee kunnen doen. En van een aantal vragen weten we nog niet goed hoe we de verwerking moeten doen, omdat het open vragen zijn en dit dus moeilijk te verwerken is.. Maar het komt wel goed!
We hebben deze week ook verder gewerkt aan de literatuurstudie nu we wat meer concrete informatie hebben en dus ook beter weten waarover we moeten schrijven. Ik maak mijn eindwerk rond de ziektes bij de dieren. De meest voorkomende problemen hier zijn diarree bij geiten, maar men weet niet wat de oorzaak ervan is. De kippen hebben zowat allemaal griep, ofwel is dat het enige dat de mensen kennen... Veel andere dieren hebben we niet gezien dusja… Alleen jammer dat ik voornamelijk literatuur voor koeien mee heb en dus ook de ziektes bij hen. Ik moet dus dringend boeren zoeken die ook koeien hebben!

’s Avonds zijn we weer in Chigwirizano naar de Culture Club geweest. Daar gingen we voetbal kijken. De club bestaat uit een klein danszaaltje binnen, een zaaltje ernaast met een pooltafel en bar en een koer buiten waar een bar staat, een tv’tje hangt en een verhoogje waar nog een pooltafel staat. We keken buiten naar de voetbal, degene die er snel bijwaren hadden een plastiek stoel en we keken naar het schermpje in de verte van ongeveer 14 inch… De bal blijven volgen was een moeilijke opgave en spelers herkennen al helemaal… Iedereen hier is supporter van een Engelse ploeg. De meeste zijn voor Manchester en die speelden net tegen Milan. Natuurlijk supporterde ik voor Milan en was één van de weinige die juichte als ze scoorden. Maar jammergenoeg kreeg de meerderheid in de kroeg hun zin, toen ManU won…. ’s Nachts wandelden we terug naar huis en iedereen verklaarde ons voor gek. Ze zijn hier allemaal erg bang en durven niet te voet op straat komen. De verhalen zijn hier heel erg opgeblazen over wat er kan gebeuren en dus maakt iedereen elkaar heel erg bang. Maar we hebben helemaal niets verdachts tegen gekomen en waren 10 minuten later thuis. We hoorden de volgende ochtend dat er vorig jaar eens twee mensen hier onderweg overvallen en vermoord zijn. Maar wat er van waar is en wat verzinsels zijn is ons wel een vraag, want het is een kort stukje langs een grote baan. We zijn ook niet van plan om dit elke week te doen ofzo, want als het regelmatig wordt, dan wordt het misschien inderdaad wel gevaarlijk. Maar voorlopig zijn we nog niet bang!

Woensdag hebben we een dagje in de stad doorgebracht. Leonie en ik laten een tasje maken en we gingen samen met onze maker ervan een stofje uitkiezen die we mooi vonden. We slenterden wat rond in de stad, deden inkopen (lekkere pruimen, kiwi’s en chocolade!) en slenterden rustig wat rond. ’s Avonds zijn we samen met Philip (de leerlingpriester), Joeri en Daan naar een andere bar geweest, ergens in de stad. Het was duidelijk een bar waar enkel de rijkere Malawiaan kan komen. En daar keken we voetbal op een groot scherm met beamer. Wat een contrast met de vorige avond!